Alhoewel nauwelijks opgemerkt door de media van de VS, tonen de gebeurtenissen ten noorden van de grens opvallende gelijkenissen met de evoluties in het voorbije jaar in Mexico.

Zoals in het massa protest dat ontstond ten zuiden van de Rio Bravo en zich dan snel wereldwijd verspreid heeft; over de politiemoorden en de verdwijningen van de ‘Ayotzinapa rural teachers’’ studenten in Guerrero, Mexico, waren de katalyserende issues in El Norte het politiegeweld.

In de twee NAFTA landen ( North American Free Trade Agreement – Noord Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst, is een vrijhandelszone die Canada, de Verenigde Staten en Mexico omvat) deden de kwesties van ras en klasse, politiemilitarisering, politieke corruptie, het instorten van het rechtssysteem, economische onrechtvaardigheid, en systematische mensenrechten schendingen, de contextuele brandhaarden oplaaien.

In een recente perscommentaar op de links tussen Ayotzinapa en de politiemoorden van de ongewapende Afrikaans- Amerikaanse tiener en anderen in de US, zei Aida Hernandez, professor en researcher aan het Centrum voor Hogere Studies en Research in Sociale Antropologie in Mexico City, dat beide voorbeelden de verontwaardiging dat “ arme jonge inheemsen en Afrikaanse Amerikanen wegwerpbaar zijn in racistische en geradicaliseerde gemeenschappen” aan de oppervlakte brengen.

In het geval van Ayotzinapa schreef Hernandez: het feit dat de meerderheid van de 43 studenten die in september ll. verdwenen van inheemse afkomst waren werd weinig of niet besproken, terwijl racistische boodschappen met betrekking tot de studenten wel werden geplaatsts in de sociale media en overgebracht naar de massa media.

In een artikel dat voor kerstmis verspreid werd door Reuters bemerkten we dat zij meer geloofwaardigheid hechten aan de aanklachten van de wijdverspreide ‘racial profiling’ door de politiediensten van New York City en andere politiediensten.

25 huidige en voormalige Afrikaans- Amerikaanse New York agenten vertelden in het interview hun eigen persoonlijke ervaringen met blanke agenten, waaronder pesterijen, bedreigingen met wapens, willekeurig stoppen en fouilleren en zelfs buitensporig gebruik van geweld.

Reuters citeerde voormalig New York Police Department captain and Brooklyn Borough President Eric Adams, “ Er is geen echte uitlaatklep om het misbruik aan te geven,”

In de Verenigde Staten plaatste het doodschieten van Mike Brown door de blanke agent Darren Wilson in Ferguson, Missouri, het politiegeweld, racial profiling en militarisering in het centrum van het nationale politieke toneel.

Maar de generale repetitie voor de première had reeds maanden eerder plaats nadat de dakloze kampeerder, James Boyd doodgeschoten werd in een, als het ware vuurpeleton -stijl door twee agenten van het Albuquerque Politie departement.

De schietpartij heeft tot de meest intensieve demonstraties geleid sinds de beginjaren van 1970 in de Duke City .

Demonstranten bezetten met succes Central Avenue, blokkeerden kort Interstate 25, installeerden een “parlement van het volk” tijdens een abrupt schorsen van de gemeenteraad- zitting en voerden een vreedzame sit-in in het kantoor van burgemeester Richard Berry.

Maar in een overdrijving van zowel de sfeer als van de fysieke impact van de demonstraties, werden de acties foutief weergegeven en als “gewelddadig protest” aangekondigd in de commerciële media, vooral door Associated Press wiens verhalen opgepikt werden door andere media zoals KUNM-FM.

In contrast, het vertoon van gemilitariseerde politiemacht dat de VS met verstomming sloeg tijdens de laatste Ferguson opstand in de zomer , was in Maart al hoofdnieuws in New Mexico. Na Albuquerque, schudde een opstand tegen het politiegeweld Salinas, California, doorheen, daar waar eerder op dit jaar vier Latina mannen doodgeschoten werden door lokale politie.

Toen de politie –doders van Mike Brown in Ferguson en Eric Garner in New York later werden gezuiverd van alle blaam barstte het protest uit in bijna 200 VS steden en die bleven doorgaan tot in het traditionele apolitieke feestseizoen, precies zoals ze het deden in Mexico tegen de aanvallen op de Ayotzinapa studenten.

In de VS blokkeerden enkele dagen voor kerstmis duizenden mensen de emblematische Mall of America in Minnesota.

Het neerschieten van twee New York politieagenten door een man met een crimineel verleden en dat helemaal geen verband hield met het protest, werd voorgesteld als een wraakactie voor de Brown en Garner dodingen, werd de aanleiding voor de provocatieve verklaringen door de leiders van de New York City politie union die de gelofte deden voor een “politiebeleid in oorlogstijd” en beschuldigde burgemeester Bill de Blasio ervan dat hij “bloed aan zijn handen heeft.”

Wanneer men deze gelofte waarmaakt zal dit een bevestiging zijn voor de critici die reeds lang zeggen: het politiebeleid in de VS is een “ons tegen hen” onderneming in een eenzijdige context van gemilitariseerde agenten tegen het publiek, vooral tegen gekleurde mensen.

Ondertussen, taferelen van politie op oorlogsvoet zijn reeds zichtbaar in het Mexicaanse landschap, waar legioenen van gewapende veiligheidsdiensten de straten afschuimen met krachtige vuurwapens in de aanslag in hun leger autos. Meermaals uitgedost in gevechtskledij; zij zijn soldaten, gevechtstroepen, staatspolitie, lokale politie, bank wachters en privaat veiligheidspersoneel.

Zowel de VS als Mexico zijn verwikkeld in een ogenschijnlijk eindeloze oorlog tegen terrorisme, drugs, immigranten, dronken chauffeurs, enzovoort.

Aan de kant van de VS lopen de geschatte militaire kosten, sinds de 9-11 aanvallen, van $ 1.6 triljard tot de gigantische som van $4.4 triljard.

Dit werd berekend door professor Neta Crawford van de Boston Universiteit en anderen. (CommonDreams website)

Washington’s enorme uitgaven, die meer en meer doorgesast worden naar private aannemers, werden gemaakt in de jaren toen er miljoenen werklozen op zoek waren naar jobs; sociale diensten werden afgeslankt; hulp aan de staten werden afgekraakt; een hele generaties van studenten zonken weg in diepe schulden; en een emblematische VS stad, Detroit liet men verzinken tot een ruïne.

En toch, gaat de oorlog voort en voort en voort....

Sommigen leggen een verband tussen het politiegeweld, leger uitgaven, drugsoorlog, schenden van mensenrechten en buitenlandse politiek.

Tegen November begonnen er tijdens VS protesten tegen politiegeweld borden te verschijnen waarop te lezen stond:”Ayotzinapa - Ferguson”.

Begin December werden er in meer dan 50 steden in de VS protestdemonstraties gehouden tegen de hulp die de VS veiligheid aan Mexico wou bieden - de $2.1 miljard anti- drug Merida Initiative (ook bekend als Plan Mexico) dat politie trainingen en materiaal wou leveren aan het Mexicaanse regering.

Jonge Mexicaanse immigranten waren bij de belangrijkste organisatoren van deze actie.

Karla de Anda, een van de organisatoren zei: “ Dit is een actie van de gemeenschap van Mexicaanse inwoners van de VS, die niet willen dat ons belastinggeld de corrupte Mexicaanse regering financiert.”

“ Wij zijn het beu dat de VS regering de veiligheiddiensten, die duizenden mensen gefolterd, doen verdwijnen en gedood hebben, in Mexico steunt.” Aldus activist Roberto Lovato aan CNN en Espanol.

Zes jaar na Merida, kunnen Washington en Mexico City prat gaan op hun successen in het gevangennemen en het elimineren van leiders van de georganiseerde misdaadbenden, zoals Chapo Guzman. Maar het is te gek dat de twee regeringen denken dat hun gezamenlijk programma voor de fundamentele afbraak van de complete drug en georganiseerde misdaad business gewerkt heeft, of een einde gemaakt heeft aan de hoge niveaus van geweld. Beiden tieren welig in het circuit van ‘business as usual.’

Men mag niet vergeten dat het post-2008 Merida Initiatief, werd ingevoerd met horten en stoten.

Zo was er een gedeeltelijke opschorting van betalingen vanwege mensenrechten kwesties in Mexico- tijdens die jaren toen het geweld ten zuiden van de grens nieuwe hoogten bereikte en 100.000 vermoorde, ten minste 23.000- plus verdwenen en meer dan 250.000 mensen gedwongen verwijderd werden uit hun huizen en gemeenschappen.

In 2015 zal het Merida Initiatief waarschijnlijk de focus worden van hernieuwd nauwkeurig onderzoek dankzij Ayotzinapa en andere gruwelen zoals de slachting op 30 juni van 22 mensen, door het Mexicaanse leger in de staat van Mexico.

Meer en meer bezetten Washington en Mexico City veelvuldig de ‘hot seat’ van de internationale mensenrechten.

Recentelijk werden beide regeringen ernstig op het matje geroepen door de Verenigde Naties, de Inter-American Commission on Human Rights, de Inter-American Court of Human Rights, het Europese Parlement, the Permanent Peoples Tribunal, Amnesty International, Human Rights Watch en anderen.

Terwijl de breedte van de draagwijdte van mensenrechtenschendingen te lang is om hier te beschrijven, kunnen we in’ t kort zeggen dat het gaat over folteringen, politiegeweld, femicide, verdwijningen en racial profiling.

“ ondanks de grote economische en sociale verschillen die Mexico en de VS scheiden, verenigen racisme, straffeloosheid, het criminaliseren van sociaal protest, dezelfde realiteiten aan beide kanten van de grens”, schreef professor Aida Hernandez.

Het jaar 2014 heeft de NAFTA-partners en de wereld met de neus op het feit gedrukt dat respect voor basis principes onschendbaar is.

Het is simpelweg niet aanvaardbaar om mensen te folteren of hen te doen verdwijnen in de vergetelheid. Het is niet Oke om burgers in der rug te schieten.

En regeringen die knoeien met de waarheid, cover-ups, en straffeloosheid worden minder en minder getolereerd door beschaafde gemeenschappen die zich er meer en meer tegen afzetten na vele jaren in sluimerstand.