Door Blokbuster: http://blokbuster.be/nl/?p=8562

3 augustus 2016

Een jongere met een migratie-achtergrond kwam om het leven bij een ongeval en tientallen racisten stonden meteen klaar om op de meest ranzige wijze op zijn graf te dansen. Indien in het kader van de strijd tegen radicalisering nog eens gezocht wordt naar mensen die dansen nadat doden gevallen zijn, dan zal dit een pak eenvoudiger zijn. Of gelden ook hier twee maten en twee gewichten? De discussie na het overlijden van de Genkse tiener Ramzi toont nogmaals aan dat de strijd tegen racisme verre van gestreden is. Wat kunnen we hiertegen doen?

Toename racisme

Om tegen deze nieuwe opmars van racisme te kunnen strijden, moeten we begrijpen hoe het ontstaat en ontwikkelt. Er is al enige tijd in heel Europa een toename van racisme en dit op verschillende vlakken.

Regeringen en gevestigde partijen proberen hun falen op sociaal vlak te verbergen achter een retoriek die vluchtelingen verantwoordelijk stelt voor niet alleen de vluchtelingencrisis maar zowat alle andere vormen van crisissen. Staat de sociale zekerheid onder druk? Dan komt dit niet door de jarenlange onderfinanciering ervan omdat er nu eenmaal geen middelen waren nadat alles cadeau gedaan was aan de grote bedrijven. Neen, het komt door de vluchtelingen. Onbetaalbare huisvesting in de grote steden? Niet het gevolg van een gebrek aan investeringen in sociale huisvesting, maar het resultaat van de komst van vluchtelingen. En zo kunnen we nog even doorgaan.

De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter: een kleine toplaag is obsceen rijk terwijl de grote meerderheid van de bevolking het moeilijker krijgt om zijn levensstandaard in stand te houden. Dit is een logisch gevolg van het functioneren van het kapitalisme: een systeem van ongelijkheid gericht op de belangen van een klein groepje parasieten aan de top. De politieke verdedigers van dit systeem hebben geen enkel antwoord op de groeiende ongelijkheid en bijhorende sociale spanningen met onder meer vooroordelen, criminaliteit, vervreemding van de samenleving, … Hun taak is integendeel om deze ongelijkheid in stand te houden en te verdedigen, de gevestigde politici doen dienst als de PR-machine van hun broodheren onder de superrijken. Om het falen op sociaal vlak toe te dekken en in onderlinge gevechten om de gunst van de kiezers die zich steeds meer tegen alle gevestigde partijen afzetten, grijpen ze zelf naar verdeeldheid en goedkope vooroordelen.

Is het dan verwonderlijk dat de dagelijkse propaganda van gevestigde partijen en media een impact heeft op mensen die een aantal van de vooroordelen overnemen? Is het verwonderlijk dat een harde kern van gewelddadige racisten zich daardoor gesterkt voelt en durft overgaan tot steeds ranziger racisme, wat zich overigens niet tot het internet beperkt? Het aantal aanvallen op asielzoekers neemt toe in landen als Duitsland. Ook bij ons uit racisme zich steeds vaker fysiek. Het is de gevestigde media wellicht ontgaan, maar tal van mensen met een migratie-achtergrond kunnen ervan meespreken: de afgelopen maanden krijgen ze meer racistische opmerkingen naar het hoofd geslingerd. Dit gebeurt op de werkvloer, op het openbaar vervoer of gewoon op straat.

Bovendien is er nog steeds een geïnstitutionaliseerd racisme dat in tijden van besparingen en crisis nog harder werkt dan voorheen. Werkloosheid onder mensen van een migratie-achtergrond blijft bijzonder groot en neemt zelfs met de vervalste werkloosheidscijfers van Muyters (wie had ooit het onzalige idee om net hem het aantal werklozen te laten tellen?) verder toe. Ongelijkheid op basis van afkomst speelt nog steeds een grote rol in het onderwijs: het gebrek aan middelen in het onderwijs versterkt de ongelijkheid op school. Van jongsafaan wordt ongelijkheid op basis van sociale afkomst in ons land bevestigt, het houdt armoede en sociale achterstelling bij bepaalde groepen migranten in stand, meer nog dan in de buurlanden. Het beleid van de rechtse regering maakt dit enkel erger.

Er is onder brede lagen van de bevolking – los van religie of afkomst – een terechte angst voor terrorisme, oorlog en haat. Een grondige analyse van hoe terrorisme kan ontwikkelen, wordt vandaag door alle gevestigde politici uit de weg gegaan. Het zou immers bijzonder pijnlijk zijn om te moeten erkennen dat hun eigen medeplichtigheid aan de vernietigende oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië, Libië, … een grote rol speelt. Wat hadden ze dan gedacht: landen volledig platgooien en verwachten dat op deze chaos mooie bloemen groeien? Diegenen die de barbarij organiseren, moeten niet verbaasd zijn als barbaren in deze situatie opstaan. Dat sommige jongeren bij ons misleid worden door vreselijk reactionaire groepen zoals ISIS zegt vooral veel over hoe weinig ze zich verbonden voelen met de samenleving hier.

De bredere context van een systeem in crisis dat leidt tot spanningen wordt vandaag zoveel mogelijk uit de weg gegaan. Het is immers gemakkelijker om alle problemen toe te schrijven aan één of enkele bevolkingsgroepen. Het wordt dan een strijd tussen ‘dé moslims’ en de rest waarbij ‘die vluchtelingen’ zich vooral heel dankbaar moeten opstellen want onze levensstandaard gaat door hen naar beneden. Wat de dames en heren politici op een volgens hen ‘beschaafde’ wijze zeggen, wordt door anderen op een meer directe wijze herhaald. En dan schrikken de politici plots…

Naar beneden schoppen naar wie zwakker staat (zoals migranten, vluchtelingen, …) is het gemakkelijkste, naar boven terugvechten is echter het efficiëntste. Er is nood aan collectieve antwoorden vanuit de arbeidersbeweging. De 99% van de bevolking die te maken krijgt met een dalende levensstandaard, werkloosheid, armoede, oorlog en uitbuiting heeft dezelfde belangen. Samen opkomen voor een betere toekomst is de enige uitweg en vereist een actieve strijd tegen alles wat ons verdeelt: racisme, seksisme, homofobie, …

Voor een actieve strijd tegen racisme

Voorlopig blijft het racisme in ons land grotendeels passief met toogpraat die de sociale media overspoelt. Maar er zijn ook meer gevallen van racisme ‘in real life’: racistische opmerkingen op publieke plaatsen, boze blikken naar wie er ‘anders’ uitziet of zelfs openlijk geweld (om maar één voorbeeld aan te halen).

Kleine groepjes racisten zoals Pegida of Vlaamse Verdedigingsliga slagen er niet in om zich actief te organiseren in grote manifestaties. Een poging van het Vlaams Belang en Pegida om begin dit jaar een beweging tot stand te brengen met een reeks betogingen zorgde er enkel voor dat de kleine betogingen nog kleiner werden. Dit wil echter niet zeggen dat ze geen steun genieten, maar het blijft vooral een passieve steun. Ook voor het Vlaams Belang en andere extreemrechtse partijen is dit het geval.

Racisme en andere vormen van verdeeldheid moeten actief bestreden worden. Ook aan de toog geldt het principe dat racistische uitspraken erger worden indien ze niet beantwoord worden, op de sociale media is het niet anders. Racisme beantwoorden doen we best door ons te organiseren en een alternatief op besparingen en sociale problemen uit te bouwen. Dan onderbouwen we onze argumenten immers op een concrete wijze en versterken we banden van solidariteit in strijd. Deze solidariteit is noodzakelijk om te reageren op alle gevallen van racisme. Antiracisten organiseren op basis van een perspectief van strijd en een strategie tegen het systeem dat aanleiding geeft tot allerhande vormen van verdeeldheid, is nodig.

Met de antiracistische campagne Blokbuster organiseren we regelmatig acties en betogingen om extreemrechts te bestrijden en te vermijden dat racisten zomaar onze straten kunnen inpalmen om hun oproepen tot racisme en geweld ook in de praktijk om te zetten. Tegelijk koppelen we ons antiracistisch verzet aan de sociale strijd tegen het huidige besparingsbeleid dat leidt tot een toename van tekorten en verdeeldheid. De acties van de vakbonden tegen het asociale beleid van de regering-Michel kunnen bijdragen tot eenheid van onderuit. We verzetten ons ook tegen de oorlogen in het Midden-Oosten en elders. Het feit dat onze regering miljarden uitgeeft aan oorlogswapens zoals de nieuwe F35’s terwijl er geen middelen zijn om iedereen een degelijke toekomst aan te bieden, zegt veel over de prioriteiten. Het oorlogsbeleid zal de vluchtelingencrisis enkel erger maken, akkoorden met dubieuze dictators als Erdogan in Turkije zullen de vluchtelingencrisis niet stoppen. Ook op dit vlak is er nood aan een breuk met het huidige systeem.

Wil je mee actief bouwen aan het antiracistisch verzet dat zich ook richt tegen het kapitalisme als oorzaak van racisme? Neem dan vandaag nog contact met ons op!