40 JAAR VLAAMS BLOK/BELANG MET ‘ZWARTE ZONDAG’-PARTY

Het Vlaams Belang viert zondag 1 oktober 2017 vanaf 11.00 uur aan het Steenplein in Antwerpen haar veertigjarig bestaan. De slogan is “40 jaar richtinggevend”, maar het feest is vooral doordrenkt met nostalgie naar de hoogdagen van het Vlaams Blok.
In een bijlage bij het jongste nummer van het Vlaams Belang-ledenblad wordt teruggeblikt op die 40 jaar. De geschiedenisschrijver-van-dienst gaat evenwel terug tot de Frontpartij die snel versnippert “en vanaf 1933 plaats ruimt voor een nieuwe eenheidspartij: het Vlaams Nationaal Verbond (VNV)”. Het Vlaams Belang vermeldt dat het VNV “de collaboratie in gaat”, maar een veroordeling van de collaboratie met de nazi’s volgt niet.
Dat is anders als de geschiedenis van de Volksunie (VU) opgerakeld wordt. Vlaams-nationalistische partij die zich in 1971 omvormt naar een beleidspartij, wat Karel Dillen doet opstappen bij de VU. In oktober 1977 richt Karel Dillen de Vlaams Nationale Partij (VNP) op. Een maand later richt Lode Claes de Vlaamse Volkspartij (VVP) op. Op “het laatste nippertje” komt het tot een akkoord tussen de VNP en VVP om, onder de naam ‘Vlaams Blok’, samen naar de parlementsverkiezingen van 17 december 1978 te trekken. Het Vlaams Blok krijgt 75.945 stemmen, in de kieskring Antwerpen geraakt Karel Dillen verkozen.
Na tegenvallende verkiezingen in 1981 en 1985 doet Karel Dillen afstand van zijn mandaat in de Kamer van Volksvertegenwoordigers ten gunste van Gerolf Annemans. Bij de verkiezingen in 1987 krijgt het Vlaams Blok drie verkozenen: Gerolf Annemans en Filip Dewinter in de Kamer van Volksvertegenwoordigers; Karel Dillen in de Senaat. In datzelfde jaar 1987 worden de ‘Vlaams Blok Jongeren’ opgericht, met Filip Dewinter als hun eerste voorzitter. Na de gemeenteraadsverkiezingen in 1988 doet het Vlaams Blok haar intrede in tien gemeenteraden: tien gemeenteraadsleden in Antwerpen (waar het Vlaams Blok in 1982 al twee verkozenen kreeg: de van Turks-Armeense afkomst zijnde Eric Deleu en de genaturaliseerde Nederlander Piet Mulder), en voorts telkens twee in Brasschaat, Edegem, Mortsel en Schoten, één in Lier en drie in Mechelen, twee in Gent, één in Lokeren en één in Sint-Niklaas.
Daarna volgen de up’s van de ‘Zwarte Zondag’ van 24 november 1991 met 405.247 stemmen voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers en 18 parlementsleden in de Kamer en Senaat, tot de verkiezingen op 13 juni 2004 met 981.587 stemmen (24,2 % van de stemmen) en 32 verkozenen in het Vlaams Parlement.
Tussendoor lanceert Filip Dewinter het beruchte zeventigpuntenplan. “De uitwerking van het zeventigpuntenplan in 1992 plaatst de vreemdelingenproblematiek definitief op de politieke agenda”, luidt het in de recente geschiedschrijving door het Vlaams Belang. Dat een aantal van de punten uit dat zeventigpuntenplan gekopieerd zijn van voorstellen van het Front national (FN) van Jean-Marie Le Pen, en geïnspireerd zijn op maatregelen van Adolf Hitlers NSDAP, wordt verzwegen.
De achteruitgang van het Vlaams Blok, na een definitieve veroordeling voor racisme op 14 november 2004 van naam veranderd in Vlaams Belang, begint bij de gemeenteraadsverkiezingen op 8 oktober 2006. Het Vlaams Belang behaalt in Antwerpen met Filip Dewinter 33,5 % van de stemmen, maar wordt overklast door Patrick Janssens die met de SP.A 35,3 % van de stemmen behaalt. “Het Vlaams Belang krijgt in 2008-2010 bovendien met een zware interne crisis af te rekenen. Het ijzersterke trio Vanhecke/Annemans/Dewinter (…) wordt uit elkaar gespeeld en vliegt elkaar in de haren. Het leidt als het ware tot een echt koningsdrama”, vervolgt het Vlaams Belang-ledenblad. Marie-Rose Morel staat wel een aantal keren op de foto’s, maar wordt niet vermeld als aanstoker van het “echt koningsdrama”.
Bij de Vlaamse verkiezingen in 2009 valt het Vlaams Belang terug tot 15,3 % van de stemmen, en bij de federale verkiezingen in 2010 op 12,6 %. "Dat wordt mee in de hand gewerkt doordat N-VA zich in 2008 lostrekt van CD&V", luidt het. De achteruitgang van het Vlaams Belang is volgens hun geschiedschrijving dus niet enkel het gevolg van de opkomst van de N-VA. Bij de verkiezingen in 2014 klokt het Vlaams Belang af op 5,9 % van de stemmen, “dus akelig dicht bij de kiesdrempel”. Allicht gaat het Vlaams Belang bij volgende verkiezingen weer wat vooruit, maar de beste tijd hebben ze daar toch gehad met het Vlaams Blok.
Het is dan ook daarom dat de Vlaams Belang Jongeren na het partijfeest aan het Steenplein in Antwerp City Hostel aan de Grote Markt in Antwerpen een afterparty inrichten onder de titel ‘Party like it’s Zwarte Zondag’. Van 16.00 tot 21.00 uur volgt daar een feestje “vol ninetiesmuziek, weggevertjes en partijnostalgie” (foto). In het pand waar het ‘Antwerp City Hostel’ huist, was in de jaren zestig-zeventig het alternatieve jongerencafé De Groene Michel gevestigd. Nadien werd het een perscentrum van de Antwerpse pers.
Het is nu afwachten of Voorpost – altijd al op de bres geweest tegen Engelstalige benamingen – gaat protesteren tegen de naam van het 'Antwerp City Hostel' en de 'Party like it's...'-benaming van de fuif van de Vlaams Belang Jongeren.