Het is gedaan met café ‘De Leeuw van Vlaanderen’ in Antwerpen. Jarenlang was dit een verzamelplaats voor al wat aangebrand extreemrechts was. Militanten van Blood&Honour hingen er aan de toog met kopstukken van het Vlaams Belang of de nieuwe generatie KVHV’ers die eerder N-VA stemmen. Het afscheid gebeurde in de ‘stijl’ die het café steeds kenmerkte.

De krant ‘De Standaard’ was er bij en zag er onder meer Filip Dewinter die verklaarde dat hij er alles aan wil doen om het café open te houden. Subtiel merkt de krant op dat ze achter de rug van Dewinter nog Wouter Jambon, zoon van en voortrekker van KVHV, opmerken. Volgens Dewinter valt de appel bij Wouter Jambon niet ver van de boom, ook vader Jan Jambon kwam hier vroeger wel eens over de vloer. Mede-uitbaatster Sandy Neel, een voormalige verkozene van het Vlaams Belang, aarzelde enkele jaren geleden niet om met enkele vrienden een nazi-bedevaart te houden (meer hierover). Militanten van Blood&Honour waren in het café kind aan huis.

Ondanks het feit dat blijkbaar geweten was dat een journalist mee het einde van het café kwam ‘vieren’, werd niet geaarzeld om alle registers nog eens open te trekken. Vanop de muur keken de foto’s van extreemrechtse figuren als Joris Van Severen of Cyriel Verschaeve goedkeurend toe. Het gezang over de blauwvoet gaat al vlug over in wat volgens De Standaard “véél foutere zaken” van over de Duitse grens zijn. “Als het Nederlands weer de voertaal wordt, hoor ik twee gepensioneerde Beest-gangers plots over de Joden zingen, uit volle borst. Ik begrijp waarom neonazi’s hier ook wel eens graag verzamelen bliezen.

2009. Een verjaardagsfeestje in ‘De Beest’. Naast Sandy Neel zie je Arnoud Kuipers in Combat 18 t-shirt.
Ondanks het feit dat blijkbaar geweten was dat een journalist mee het einde van het café kwam ‘vieren’, werd niet geaarzeld om alle registers nog eens open te trekken. Vanop de muur keken de foto’s van extreemrechtse figuren als Joris Van Severen of Cyriel Verschaeve goedkeurend toe. Het gezang over de blauwvoet gaat al vlug over in wat volgens De Standaard “véél foutere zaken” van over de Duitse grens zijn. “Als het Nederlands weer de voertaal wordt, hoor ik twee gepensioneerde Beest-gangers plots over de Joden zingen, uit volle borst. Ik

bliezen.Plots galmt de afsluiter in mijn oor: ‘Weldra zal de oven branden’.”
Dewinter haastte zich nog om de journalist te verzekeren dat dit niet “verkeerd geïnterpreteerd” mag worden. Hoe zou je dit verkeerd kunnen interpreteren? Hij voegde eraan toe dat hij zelf niet meezong, maar dergelijke liedjes ziet als rechts-conservatieve folklore. Om zeker niet verkeerd geïnterpreteerd te worden, verwees Dewinter ook nog naar zijn verleden als straatvechter. “Ik heb hier zoveel veldslagen uitgevochten, letterlijk, bijvoorbeeld met de linkse jongens van De Muze. Ik hoop dus dat we deze plek kunnen redden, ik zal mijn uiterste best doen.”

‘De Beest’ was een verzamelplaats van extreemrechts waar kopstukken van het Vlaams Belang broederlijk met de achterban Duitse naziliederen zingen, nostalgisch over de holocaust zijn of straatgeweld organiseren. Vreemd genoeg is het café niet gesloten omdat het een bedreiging voor de openbare orde vormt, maar wel omdat er problemen met de huisbaas zijn en een teruglopend klantenbestand. Café ‘De Leeuw van Vlaanderen’ gaat aan marginaliteit ten onder. Dewinter en huidig VB-voorzitter Van Grieken verliezen meteen een stamcafé.

Na het artikel in De Standaard blijft de vraag open hoe de N-VA-top reageert op het feit dat een gekende partijmilitant in duidelijk aangebrand gezelschap verkeert waarbij nazi-liederen worden gezongen. Wordt het met de mantel van de vaderliefde toegedekt in de wetenschap dat ook de huidige N-VA-top vroeger regelmatig in hetzelfde café kwam waar wellicht dezelfde liederen werden gezongen?