Door Blokbuster (naar Bb klik op link)

18 april 2017

In een (geslaagde) poging om kiezers van Geert Wilders over te winnen, haalde de Nederlandse premier Rutte fors uit naar migranten. Ze moesten eindelijk eens normaal doen, anders moeten ze maar opkrassen. Ondanks deze uitspraak werd Rutte na de verkiezingen door het Europese establishment bewierookt als de man die racisme en populisme had gestopt.

Door Geert Cool

   Het doet wat denken aan diegenen die in ons land hetzelfde van de N-VA dachten: De Wever en co hebben toch het Vlaams Belang gestopt? Enkele jaren geleden verwoordde de linkse filosoof Ludo Abicht het zo: “Ik was sympathisant van het Anti-Fascistisch Front en Blokbuster en al die linkse bewegingen die tevergeefs probeerden het Vlaams Blok te bestrijden. Maar tegelijk heb ik altijd gezegd dat de enige die het Blok echt de wind uit de zeilen kon nemen, een uitgesproken conservatieve en Vlaams-nationalistische, maar democratische partij zou zijn.”

   Deze redenering gaat voorbij aan de voedingsbodem waarop racistische vooroordelen kunnen groeien. Racisme kan bij gebrek aan collectief antwoord vanuit de arbeidersbeweging electoraal opleveren. Dat ondervindt Theo Francken die het tot de populairste politicus van Vlaanderen bracht met zijn bijzonder neerbuigende en arrogante kijk op vluchtelingen. Het zet partijgenoten van Francken aan tot een opbod inzake racisme.

   Zuhal Demir liet zich als staatssecretaris voor onder meer Armoedebestrijding en Gelijke Kansen meteen opmerken met een harde uithaal naar Unia, het vroegere Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Liesbeth Homans werd niet graag door Demir voorbijgestoken en omschreef Unia snel als een “centrum voor klagende allochtonen.” In het opbod sleurde Demir er ook de armen bij: het record aantal mensen – 143.287! – dat vorig jaar beroep deed op voedselbanken was veroorzaakt door de “gigantische instroom van vluchtelingen.” De N-VA is steeds meer een centrum voor over allochtonen klagende politici.

  Het afschaffen van de dubbele nationaliteit is juridisch onmogelijk op dit ogenblik, maar de N-VA doet er alles aan om deze kwestie toch op de agenda te plaatsen. Het Trumpiaanse verwijtensalvo van de conservatieve nationalist Erdogan komt de Vlaams-nationalistische conservatieven daarbij goed uit. Parlementslid Sarah Smeyers verklaarde dat er bij gebrek aan een mogelijkheid om de dubbele nationaliteit te schrappen, strengere regels voor de Belgische nationaliteit nodig zijn. Ze wil een burgerschapsexamen voor al wie Belg wil worden en wie één of twee ouders zonder de Belgische nationaliteit heeft. Fractieleider De Roover pleitte voor een verbod op buitenlandse politieke propaganda in ons land. Hiermee worden drie voorstellen gedaan die gekopieerd zijn uit het racistische 70-puntenprogramma van het Vlaams Blok indertijd (inzake nationaliteit overtreft Smeyers dat programma zelfs).

   Is dit hoe we racisme en extreemrechts zullen stoppen? Het klopt dat de N-VA het op deze manier moeilijk maakt voor het Vlaams Belang om nog straffer uit de hoek te komen. Maar ondertussen worden racistische provocaties wel het ‘nieuwe normaal’, om het met Rutte te zeggen. Als de N-VA vandaag zo hard focust op vluchtelingen en migranten, is dit deels omdat de beloofde krachtige verandering voor de meerderheid van de bevolking neerkomt op een dalende levensstandaard. Dan maar uithalen naar de eindeloze reeks van mogelijke zondebokken: vluchtelingen, Berbers, migranten, sociaal werkers, …. Als de arbeidersbeweging haar eigen eisen niet op de agenda zet door ervoor te strijden, komt rechts ermee weg om alle aandacht op thema’s als asiel en migratie te vestigen.

   Op deze manier wordt extreemrechts niet gestopt. De zeepbel van N-VA zal onvermijdelijk ooit leeglopen, het neoliberale beleid is immers onpopulair. Het Vlaams Belang zal er ongetwijfeld alles aan doen om hierna de door de N-VA ingeslagen weg verder te zetten op het vlak van racisme. Mogelijk zal het daar nog mee scoren ook.

Racistische vooroordelen stoppen, doe je niet door ze over te nemen. Wij verzetten ons tegen racisme omdat het de gewone werkenden verdeelt en bijgevolg de strijd voor een andere samenleving moeilijker maakt, een samenleving zonder de enorme ongelijkheid en de daarbij horende sociale problemen.

   Een massaal programma van publieke investeringen in sociale huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur, … zou de sociale noden drastisch verlichten en zou bovendien nieuwe degelijke jobs creëren. Om de grondslag van de ongelijkheid aan te pakken, zal er meer nodig zijn. De bevolking zal democratische controle moeten verwerven over de sleutelsectoren van de economie om de inhaligheid van die kleine elite aan de top uit te schakelen. Dat vereist een consequent socialistisch beleid als alternatief op de ellende van het kapitalisme. Strijdbaar verzet tegen de Thatcheriaanse regering is een eerste stap om te bouwen aan een alternatief.