Samenvatting

De Boston Tea Party, de Orde van Rode Mensen (zie foto onderaan), kampvuur meisjes en jongensscouts, Greatful Dead concerten zijn maar enkele voorbeelden van de Amerikaanse neiging om Indiaanse kledij aan te trekken en Indiaantje te spelen. Dit provocerende boek onderzoekt hoe blanke Amerikanen hun fantasieën over Indianen gebruikt hebben om zich in verschillende tijdperken een nationale identiteit aan te meten - en hoe Indianen hebben gereageerd op deze imitaties van hun nationale klederdrachten, taal en rituelen.

Tijdens de Boston Tea Party speelden de koloniale rebellen Indiaan met het doel zich een Aboriginal Amerikaanse identiteit aan te meten.

In de 19e eeuw stonden de Indiaanse broederordes de mensen toe om het idee van revolutie te herzien, nationale bevoegdheid te consolideren, en om nationalistische literaire heldendichten te schrijven.

Tegen de 20e eeuw hielp het spelen van Indiaan de nerveuze stadsbewoners omgaan met de modernistische problemen over natuur, authenticiteit, angst voor de koude oorlog en verschillende vormen van relativisme.

Deloria wil er echter op wijzen dat het creatief gebruik van Indianisme doorheen de Amerikaanse geschiedenis samengaat met ‘verovering’ en ontheemding van de Indianen.

Indiaan spelen gaat dus gepaard met tegenstrijdigheden – voor blanke Amerikanen die de Indiaan idealiseerden en tegelijkertijd verguisden, en voor Indianen die vernederd en tegelijkertijd mondiger werden door deze culturele oefeningen.

Deloria stelt dat de Indiaanse fantasieën generaties van blanke Amerikanen geholpen hebben om de paradoxen -- voortkomende uit de simultane constructie en destructie van deze Native volkeren—te definiëren, maskeren en ontwijken.

Ondertussen creëerden Amerikanen machtige identiteiten die nooit veiligheid waarborgden.

“Amerikanen hebben Indianen nodig om zichzelf te kunnen definëren als Amerikanen”

Foto Wikipedia : The Order of the Red Men- Pocahontas Degree