Bericht van NAIS
Enkele bedenkingen
Het is weer even stil geweest op de NAIS redactie.
Het gevoel van jaren vechten met je rug tegen de muur werd steeds maar sterker. Wij stellen ons steeds meer de vraag “waarom we het allemaal nog doen.”
De activiteit – benefiet voor Leonard Peltier en de screening van de film ‘Crying Earth Rise Up’ - die gepland was op 7 november ll. hebben we moeten aflasten bij gebrek aan belangstelling.
Niet één van de honderden ‘activisten’ die dagelijks op Facebook zitten te roepen, te bidden en kaarskens te branden voor de vrijheid van Leonard Peltier; die alles “liken” en “delen” over de grassroots acties van Native Amerikanen, vond het evenement de moeite waard om zich te verplaatsen.
Maar héy, waarom hadden wij zo’n hoge verwachting? Wij weten immers reeds lang dat er nergens zoveel ‘gefaket’ wordt als op Fac(k)ebook.
Wij hebben dan maar ‘en petit comittee’ van de potluck en de screening genoten. Verder hebben we het weekend doorgebracht genietend van de mooie natuur in het polderland.
So near and yet so far from the madding crowd.
Ondertussen...... blijft de wereld dol draaien, met goed nieuws, slecht nieuws en nog slechter nieuws.
President Obama heeft de Keystone XL afgevoerd!
Goed nieuws en euforie bij de Native Amerikaanse activisten die hun jarenlange strijd beloond zien worden.
Zie: http://bsnorrell.blogspot.be/2015/11/native-americans-respond-to-obama.html
Maar wij zijn voorzichtig met het vreugdevuur.
Wat Obama gedaan heeft was eigenlijk voorspelbaar zo enkele weken voor de klimaattop.
De VS pleegt steeds een nobele daad vlak voor de wereld bijeen komt en hen ter verantwoording roept.
Zo is het altijd geweest, zo zal het altijd blijven.
Obama’s ambtstermijn loopt in 2016 af.
Het is nog maar een kwestie van maanden en de potentiële democratische opvolgers zijn al duchtig bezig met zoete broodjes te bakken bij de volkeren die ze, eens verkozen gemakshalve vergeten!
Ondertussen... in eigen land,
leent de mainstream media zich voor de haatcampagne die onze beleidsvoerders voeren tegen de migratie van de vluchtelingen.
Verbazend toch hoe het publiek al de foute informatie slikt als zoete koek.
De manier waarop Europa haar vluchtelingenbeleid voert is mensonterend, mensonwaardig!
11 november Wapenstilstand.
Premier Charles Michel en Minister van Defensie Steven Vandeput bevinden zich aan boord het Belgische fregat Leopold I. In dezelfde adem waarmee ze ons meedelen dat onze marine wordt uitgezonden om deel te nemen aan missie Sophia, herdenken ze nog even, met een mooie bloemenkrans het kanonnenvoer van een vorige oorlog. Tijdens de demonstratie met het peperdure oorlogsspeelgoed was de bewondering van Michel en Vandeput van hun gezichten te lezen.
Ondertussen..... in Antwerpen,
Werd in een jeugdinstelling een 14 jarig meisje uit Syrië uitgeschakeld met een kunststofkogel door agenten van het Snelle Response Team SRT.
De ultra rechtse burgemeester van Antwerpen roemt de daad!
Ondertussen.....
Is koning Filip aanwezig bij een demonstratie van de SRT en wordt ons ineens in de maag gesplitst dat er zo’n 9 miljoen € zal uitgetrokken worden voor de speciale eenheden. De natte droom van de burgemeester van Antwerpen wordt werkelijkheid.
Ondertussen.......Was er ook goed nieuws,
héél goed nieuws, uitzonderlijk prachtig nieuws!
De K3 meisjes zijn eindelijk gekloond!
De merchandising van Studio 100 rijft de winsten binnen.
Alle mini- vrouwtjes van Vlaanderen en Nederland in een regenboogjurkje, kan het nog mooier worden.
Oom Gert is gelukkig! papa’s gelukkig, mama’s fier...... het leven kan zo mooi zijn.
Ondertussen.....
Moeten wij terug onze rug rechten en doorgaan met de strijd. Te beginnen op zondag 15 november op de protestmars in Brussel! Wij zullen onze stem laten horen, tegen de aankoop van oorlogswapens, tegen de uitzuigende streken en listen van onze ultra rechtse regering- tegen die regering ‘tout court’!
Tenslotte..... zijn we ons ervan bewust dat deze tekst ons alweer “vrienden” gaat kosten maar, dat mag ons niet tegenhouden !
Er wordt genoeg gelogen, bedrogen en ‘genuanceerd’ door beleidvoerders en onder mekaar. En daarbij, ‘recht voor de raap’ is tenslotte het beleid dat NAIS al jaren voert.
...en het gedrocht zal naar voren lopen
en het zal vragen:
“Dames en heren, willen wij de wereld gaan verbeteren?”
en de een zal zeggen:
“ sorry, ik moet mijn tulpenbollen in de tuin zetten, want als ik het nu niet doe, volgende week is het te laat.”
En de tweede zal zeggen:
“Sorry, maar ik krijg dit weekend mijn schoonouders op bezoek en vorige week konden ze ook al niet komen en als ze nu niet komen dan krijg je die hele precaire situatie.”
En een derde zal zeggen:
“ Sorry, maar ik heb dit weekend de kinderen, en als ik ze nu niet neem dan krijg ik ze nooit meer, want die man van me heeft toch een vriendin in huis, en dat is een hele slechte moeder voor die kinderen en ik was het er toch al niet mee eens dat de rechter die kinderen aan haar heeft toegewezen.”
En een vierde zal zeggen:
“Sorry, ik moet naar de wintersporten.”
En een vijfde zal zeggen:
“Sorry, wat heb ik daarmee te maken, ik heb al genoeg aan mezelf, ik duw de buurvrouw in een invalidenkarretje...”
Dat is wat ze zeggen.... maar wat ze eigenlijk bedoelen is
Ik ben zo bang.....
Uit Bloed aan de Paal (1978)
Door Freek de Jonge en Bram Vermeulen