Het is voorbij! De NAIS- ploeg probeert de draad weer terug op te pakken. Het was hard werken, en met hard bedoelen we echt wel hard!

Vooral omdat de ons toegewezen tent (kleiner dan voorzien) een beetje raar opgesteld stond. De ingang van de tent werd niet opgemerkt, wij stonden als het ware met onze rug naar het publiek.

Daarom hebben we vlug een paar vlaggen aan de zijkant opgehangen en zelf zijn we, naast onze tent midden in het binnenstromende volk gaan staan om onze flyers uit te delen en om aandacht te ‘roepen’ voor solidariteit voor Leonard Peltier, Native Amerikaanse politiek gevangene die reeds 41 jaar in een Amerikaanse gevangenis zit.

Twee dagen lang hebben we het verhaal verteld vanaf het begin, en dat was in de jaren 1970, de bezetting van Wounded Knee- de vuile oorlog van het FBI en de regering tegen American Indian Movement, Black Panthers, mensen en burgerrechtenbewegingen.

De films, die zowat het hele verhaal en meer vertelden konden niet gezien worden vanwege de té kleine tent.

Wanneer er vier à vijf mensen aan het tafeltje stonden voor de petitielijsten was de tent al ‘krobbedevol’ (Nederlands: kropvol).

Mensen moesten buiten wachten, en daar niemand graag wacht zijn er veel verder getrokken zonder te ondertekenen.

Hoe dan ook, ondanks dat onze trouwe vrienden heel hard hebben moeten zoeken om ons te vinden en ondanks dat we niet zo goed gezien werden hebben we toch een dik pak handtekeningen verzameld en aardig wat “Clemency Now” Tee shirts verkocht.

Wat ons ook een beetje verbaasde was de interesse voor de actie Vrouwen tegen Fascisme/Racisme. Verschillende vrouwen/mannen vonden dit een geweldig initiatief. Wij die dachten dat het antifascisme in het Antwerpse ‘dood’ was –behalve natuurlijk bij Blokbuster en de Linkse studenten- waren verbaasd te horen dat er her en der nog kleine groepjes antifascisten zijn die tegen het woekerende ( en als we niet oppassen het allesoverheersende) fascisme en Racisme op de straat willen komen.

Daarom denken we dat de tijd gekomen is om ons te organiseren!

De strijd tegen het fascisme moet over partijgrenzen heen gevoerd kunnen worden. Het is een zaak van ons allen!

Verder hebben we de aandacht gevestigd op de strijd van de inheemsen in het Standing Rock kamp, Noord Dakota tegen de Dakota Access pijplijn. Mensen hebben gul een centje in de steunbus gestoken, dat zal vandaag doorgestuurd worden naar het kamp.

(meer nieuws en waarschuwing vanuit het kamp volgen later)

Enkele min- puntjes moeten ons toch van het hart.

Solidariteit in het solidariteitskamp was soms ver te zoeken. Iedereen werkt voor zijn ‘eigen winkel’, wat logisch is. Zelf zijn we één voor één de standjes gaan bezoeken en hebben we onze solidariteit betuigt, petitielijsten ondertekend, centjes in de steunbussen enz.

Maar wanneer er sommige van de standhouders onze weg uitkwamen en we vroegen om een handtekening onder onze petitielijst werden we met de hand weggewuifd en kregen we botweg ‘neen’!

Jammer toch!

Verder werd ons gevraagd om niet voortijdig op te kramen. Wat logisch is omdat gesloten tenten her en der ook het publiek uit het dorp weg kan houden en dat is niet fair tegenover de kameraden.

Maar, zondag rond 15 uur begonnen sommmige standhouders reeds op te kramen.

Wij zijn correct tot het laatste gebleven met als resultaat dat we geen eten of drinken meer konden vinden.

Tot zover solidariteit!

DIKKE PLUIM voor de ‘shitworkers’ van het festival. De mensen die instonden voor de toiletten hebben prachtig werk geleverd. Twee dagen lang waren de toiletten ‘spic en span’!. Wij hebben de dames bedankt voor hun prachtige werk. Zij verdienen een bloementje.

Een geweldige activist!

Struikrover André, de wel bekende wit- bebaarde oude activist met zijn, soms wel drie ‘Peace vlaggen’ boven elkaar heeft in zijn eentje- terwijl we aan ’t inpakken waren- nog in een minimum van tijd tien mensen de petitielijst laten ondertekenen!

André is een schitterend voorbeeld van de activist ‘pur sang’!

Dank u André, we zien mekaar nog hier, daar en overal!

NAIS

KLIK OP FOTO'S VOOR VERGROTEN!