De Antwerpse burgemeester noemde racisme het gevolg van ‘de allochtonen die maar niet willen integreren’. Zou het echt zo simpel zijn?

Turkse starters moeten twee keer zoveel solliciteren om uitgenodigd te worden voor een job-interview. Twee op drie dienstenchequekantoren discrimineren. Een hooggeschoolde met niet-Europese roots is vijf keer vaker werkloos dan een autochtoon met diploma. De schuld van de slachtoffers? Een excuus voor persoonlijk falen? No way!

Van beleidsmakers verwachten wij dat ze racisme actief aanpakken, niet dat ze het vergoelijken en versterken.

Van een stadsbestuur eisen we dat ze alle inwoners gelijk behandelt, niet dat ze stigmatiserende taksen invoert.

Van een democratie vragen we dat ze haar minderheden beschermt in plaats van ze te beschimpen.

Van overheden vragen we dat ze discriminatie actief bestrijden en bestraffen. Zoniet plegen ze schuldig verzuim.

Racisme en discriminatie moeten hoger op de politieke agenda! Daarom eisen wij:

1) Praktijktests nu!

De antidiscriminatiewet voorziet al van meet af aan het gebruik van praktijktests. Het is dus onbegrijpelijk en onverantwoord dat men weigert ze op grote schaal toe te passen. Er is geen excuus voor racisme, en een proactieve aanpak met sanctionering is dus noodzakelijk.

2) Nultolerantie voor racisme!

Racisme is niet enkel een zaak van mensen die gediscrimineerd worden, maar schadelijk voor een hele samenleving. Daarom eisen wij van het beleid een scherp actieplan tegen racisme, vanuit een breed publiek debat met betrokken mensen en organisaties.

3) Leren dekoloniseren!

Ook vandaag is het kolonialisme nog sterk aanwezig: in straatnamen en standbeelden, in wat op school onderwezen wordt over de ex-kolonies, ... Kolonialisme zit ook in ons denken: Wij of zij? Goede of slechte culturen? Het is tijd dat we écht dekoloniseren. Een opkuisbeurt van de leerplannen in het onderwijs is maar een eerste stap.