Het Vlaams Belang haalt hernieuwd zelfvertrouwen uit de vluchtelingencrisis. Met een rechts opbod door onder meer N-VA rond dit thema, moet extreemrechts zelf amper iets doen om de vruchten te plukken. Toch verspreidt de partij een folder onder de titel “Bespaar op asiel, niet op eigen mensen.” Daarin wordt alvast niet bespaard op hypocrisie.

Extreemrechts stelt het voor alsof het asociale besparingsbeleid vandaag het resultaat is van de komst van vluchtelingen. Plots spreekt het Vlaams Belang zich uit tegen de verhoging van de pensioenleeftijd, de indexsprong, de verhoging van de waterfactuur, het duurder worden van kinderopvang of nog van ouderenzorg. “Het asielprobleem barst uit zijn voegen. De factuur voor de belastingbetaler evenzeer”, schrijft de partij in zijn folder.

Dit is wel bijzonder hypocriet. Niet alleen omdat de genomen besparingsmaatregelen dateren van voor de huidige vluchtelingencrisis, maar ook omdat het Vlaams Belang zelf niet bepaald bekend staat voor verzet tegen de besparingen. “In tijden van economische stagnatie moet de tering naar de nering gezet worden en daar hebben we alle begrip voor,” stelde VB-voorzitter Van Grieken eerder deze maand. Het wel erg neoliberale partijprogramma van 2005 werd dan wel opgekuist, maar het VB blijft het besparingsbeleid steunen. Bovendien spreekt het VB zich steevast uit tegen het vakbondsverzet tegen de besparingen. Enkele frappante voorbeelden.

Index

Het VB stelt terecht dat de indexsprong de gewone werkende veel kost. Vroeger was het VB tegenstander van de index. In 2006 schreef het VB nog: “Het loonoverleg 2006 is cruciaal voor de Belgische competitiviteit. Om de buurlanden te evenaren zijn radicale maatregelen nodig. De onderhandelaars moeten durven nagaan in hoeverre de automatische indexering, een unicum in de wereld, nog actueel is. Een drastische lineaire verlaging van de lasten op arbeid – gekoppeld aan een significante afslanking van de overheid – kan voor de broodnodige zuurstof zorgen. Daarnaast kunnen all-in akkoorden de (binnenlandse) loonmatiging garanderen, zoniet bestaat het gevaar dat te sterk stijgende nettolonen de daling van de loonkost tenietdoet.” (VB Financieel en Economische Commentaren februari 2006, p.3). Kortom: lagere lasten op arbeid, index in vraag stellen en indien dit niet mogelijk is toch minstens all-in akkoorden waarmee de gevolgen van de index teniet gedaan worden.

Het VB is op dit standpunt teruggekomen, tegenwoordig is de partij voorstander van het beperken van de index tot het nettoloon. Het indirecte loon voor de sociale zekerheid en de gemeenschap wil de partij wel afbouwen. In het nieuwe sociaaleconomisch programma uit 2013 blijft de partij hameren op de “concurrentiepositie.” De loonkost is te hoog en dat leidt volgens het VB tot “een loodzware concurrentiële handicap.” Een nettoindexering mag blijven, maar enkel indien het gepaard gaat met het “wegwerken van de loonhandicap door de effectieve toepassing van de wet op het concurrentievermogen en een loonvorming meer gericht op de praktijken van de buurlanden.” (sociaaleconomisch programma uit 2012. Conclusie: onze lonen zijn het probleem en de index mag enkel deels blijven indien het geen effect heeft. En nu beweert het VB plots dat een aanval op de index schandalig is en bovendien de schuld van de vluchtelingen?

Pensioenleeftijd

Het VB merkt op: “Voor de verkiezingen was geen enkele partij voorstander van het optrekken van de pensioenleeftijd. Toch verhoogde de regering de pensioenleeftijd tot 67 jaar.” Wat denkt het VB zelf over de pensioenen? In 2005 klonk het als volgt: “Inzake pensioenen kiezen wij resoluut voor modernisering door de introductie van het loopbaanperspectief zijnde (behoudens uitzonderingen) een wettelijk pensioen na 40 jaar loopbaan.” (Manifest ondernemend Vlaanderen)

In 2013 stelde het VB: “Het komt er op aan om niet de wettelijke maar wel de feitelijke duur van de arbeidsloopbaan op te trekken.” Anders gezegd, de pensioenleeftijd zelf mag gerust op 65 jaar blijven maar langer werken moet wel. En er kan voor het VB nog een extra cadeau voor het patronaat af: voor werknemers die na 65 blijven werken, zou er een volledige vrijstelling van lasten komen.

In 2012 stelde het VB: “Onze partij is gewonnen voor een robuust pensioenstelsel dat recht geeft op een volledig pensioen na 40 jaar arbeid. Op die manier wordt de grotendeels theoretische discussie over de pensioenleeftijd zonder voorwerp.” Zelf pleiten voor een langere loopbaan, maar afgeven op de rechtse regering die dit via een verhoging van de pensioenleeftijd doorvoert, getuigt van bijzonder veel hypocrisie.

Sociale zekerheid: minder, minder, minder?

Het VB klaagt nu over de hogere prijzen voor kinderopvang en ouderenzorg. Nochtans stelde de partij meermaals dat moet bespaard worden op de sociale zekerheid in het kader van het ‘ontvetten’ van de staat. In 2005 stelde de partij: “De sociale zekerheid, en de gezondheidszorgen in het bijzonder, vormen een belangrijke component van de stijgende uitgaven. Regionalisering van de sociale zekerheid legt de verantwoordelijkheid ervan bij de gewesten en is de beste garantie om verkwisting tegen te gaan, de uitgaven in toom te houden en de interregionale geldstromen drastisch te verminderen.” Anders gezegd, volgens het VB is niet alleen de zogenaamde stroom naar Wallonië een probleem maar moeten de uitgaven sowieso naar beneden. Het resultaat daarvan bestaat uit hogere prijzen voor zorg, zowel door de besparingen als door de grotere rol van private bedrijven op de zorgmarkt.

In 2013 pleitte het VB voor een grotere rol van het gezin in het aanbieden van zorg, onder meer door een als ‘opvoedersloon’ vermomd aalmoes dat in de plaats komt van collectieve zorg. Zo dacht het VB dit te financieren door onder meer de fiscale aftrek voor kinderopvang af te bouwen. De verantwoordelijkheid voor alle sociale risico’s wordt geïndividualiseerd, een centraal uitgangspunt van alle neoliberalen. Samen met de voorgestelde afbouw van de inkomsten voor de overheid zorgt dit vandaag voor hogere prijzen voor zorg, maar ook bijvoorbeeld voor de toegang tot hoger onderwijs. Het VB steunt het beleid dat tot de tekorten leidt, maar klaagt vervolgens over de gevolgen van dit beleid en stelt dat de tekorten aan vluchtelingen toe te schijven zijn.

Wie moet betalen?

“In ons systeem van privaat eigendom van productiemiddelen zijn er inderdaad mensen en families die zeer rijk zijn juist door dat bezit van ondernemingen. Maar is dat nu zo erg?”, vroeg een VB’er zich af op de site voor het sociaaleconomisch congres van 2005. Meer nog, het VB doet er alles aan om het de grote bedrijven gemakkelijker te maken. Een fiscale cadeaupolitiek is geen probleem. “Zolang het om politieke redenen onmogelijk blijkt om de tarieven van de vennootschapsbelasting te verlagen, steunt het Vlaams Belang dan ook de techniek van de notionele intrestaftrek op voorwaarde dat deze niet constant aangepast en uitgehold wordt.”

Ook vandaag pleit het VB voor meer cadeaus aan de werkgevers. Waar de folder voor het brede publiek laat uitschijnen dat de partij op ‘asiel’ wil besparen om de vrijgekomen middelen aan ‘de eigen mensen’ te geven, was de uitnodiging voor de meeting met Le Pen explicieter over wie onder die ‘eigen mensen’ vallen: de grote bedrijven en werkgevers. Het VB wil de middelen voor vluchtelingen en voor zuid-Europa wegnemen om ‘zuurstof aan de economie’ te geven. Anders gezegd: de slachtoffers van de crisis verder aanvallen om de verantwoordelijken voor die crisis nog meer in de watten te leggen.

De factuur die de gewone werkenden met het besparingsbeleid betalen, is niet de factuur van de vluchtelingen maar van het dolgedraaide kapitalisme waarin de winsten van een kleine elite aan de top veilig gesteld worden door ons ervoor te laten betalen. Onze levensstandaard moet wijken voor hun winsten. Bij het ondermijnen van onze levensstandaard heeft rechts er alle belang bij dat we verdeeld worden, werkenden versus werklozen of Belgen versus migranten en vluchtelingen. Het Vlaams Belang speelt hetzelfde asociale plaatje als de rechtse neoliberalen, alleen doet extreemrechts het explicieter en hypocrieter.

Toen we massaal protesteerden tegen het besparingsbeleid waar nu ook het VB zich tegen uitspreekt, bleef extreemrechts zwijgen. Of het was dat ze spraken om onze instrumenten van strijd, met name de vakbonden, aan te vallen. De oude slogan van het VB, “Werken baat, staken schaadt”, werd in 2013 nog eens opgediept door Filip Dewinter en blijft de boodschap van het huidige VB. Extreemrechts staat voor een andere verdeling van de bestaande tekorten en het verzet zich tegen onze actieve strijd tegen die tekorten.

Zoals we stelden na de meeting van het VB met Le Pen eerder deze maand: “Er is nood aan meer degelijke jobs met goede lonen, betaalbare huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg,… Daarvoor is er een plan van massale publieke investeringen nodig. We zullen dit niet bekomen met campagnes tegen de slachtoffers van het internationationale beleid van neokoloniale plundering en imperialistische oorlogsvoering, maar door met alle onderdrukten samen – los van afkomst, huidskleur, religie,… – samen te strijden tegen het asociale besparingsbeleid dat door rechts wordt uitgevoerd en door extreemrechts gesteund.”