Door Steve Melenez, Pyramid Lake Paiute

President, American Indian Genocide Museum

Censored News: http://bsnorrell.blogspot.be/2016/03/steve-melendez-liberty-and-justice-for.html

Vertaald door NAIS: www.denaisgazet.be

Ik had eens een gesprek met mijn broer over hoe het erop lijkt dat iedere keer wanneer de Indianen proberen een rechtszaak aan te spannen tegen de overheid zij de verliezers zijn. Ik haalde het boek van Bob Woodward ‘The Brethren’ aan waarin de auteur stelde: “Renquist had niets dan minachting voor indiaanse zaken....Hij liet noot een gelegenheid voorbijgaan om een opinie die in het voordeel van de indianen was om te keren in een opinie die aantoonde dat zij in de meeste rechtszaken toch geen kans maakten. “

William H. Rehnquist zou later opperrechter van het hooggerechtshof worden.

Je stelt je vragen over een cultuur in Amerika die raciale discriminatie tegen indianen toelaat.

Maar deze cultuur van onrecht is bepaald in de wet!

Black’s Law Dictionary geeft de definitie:

“ Discovery- ontdekking--- Internationale wet: De basis voor een claim van nationaal eigendom of soevereiniteit is ontdekking, het vinden van een land, continent, of eiland dat eerder onbekend of eerder enkel bekend was bij zijn onbeschaafde inwoners.”

Iedereen ziet toch hoe belachelijk en onrechtvaardig zulke mentaliteit kan zijn.

Op 24 september 1992 stapte Chippewa Adam Nordwall van een vliegtuig in Rome, en nam bezit van Italië “ in naam van zijn ontdekkingsrecht”.

Hij vroeg “Met welk recht heeft Columbus Amerika ontdekt, daar waar het reeds duizenden bewoond was?”

Deze “doctrine van ontdekking’ zegt dat wanneer de blanke man zijn vlag in de grond steekt alles van hem is.

Indien u wilt weten waarom de Indianen altijd verliezen in de Amerikaanse rechtszaken, dan is dit omdat wanneer het de Indianen wordt aangedaan het nooit diefstal of fraude heet, maar wel de “Doctrine of Discovery.”

Om door te hebben hoe complex en fijnbesnaard het geworden is moeten we teruggaan in de geschiedenis.

In de jaren 1870 heeft de regering de Black Hills in beslag genomen omdat daar goud ontdekt was.

Het lijkt er op dat de film Avatar gebaseerd was op deze beruchte tijd in de Amerikaanse geschiedenis.

De regering nam de Black Hills in bezit door schending van de Treaty van Fort Laramie van 1868.

President Grant verklaarde tijdens een gezamenlijke congreszitting:

“ De ontdekking van goud in de Black Hills, een deel van het Sioux reservaat...” hierop suggereerde hij de eeuwenoude formule voor ‘uitlokking van oorlog- uithongering.’ Dan vervolgde hij: “ De minister van Binnenlandse Zaken stelt voor dat de levensmiddelen die nu uitgetrokken worden voor dat volk, niet langer verplicht zijn onder de Treaty van 1868, maar simpelweg een gunst is die mag verleent of ingehouden worden naar zijn keuze.”

De Sioux hebben jarenlang geprobeerd om hun Treaty rechten voor de Amerikaanse rechtbanken te brengen.

In 1920 brachten de Sioux hun zaak voor de ‘Court of Claims.’ De Court of Claims hield hen negentien jaar lang aan het lijntje en uiteindelijk werd de zaak in 1942 verworpen.

Terwijl de Court of Claims zijn vertragingtactieken uitoefende probeerde Harold Ickes, minister van binnenlandse zaken een manier te vinden om de Treay te omzeilen.

Zijn oplossing vinden we in de ‘Final Report of The Indian Commission.’

“ In 1934 en begin 1935, hebben de voorstanders van een Indiaanse rechtbank twee wetsontwerpen meer ingediend om een Indian Claims Court op te richten. Beide wetsontwerpen werden genegeerd..... Minister van Binnenlandse zaken Harold Ickes was tegen en regisseerde de aandacht van de senators naar een wetsontwerp dat recentelijk in het parlement geïntroduceerd werd om een ‘Indian Claims commissie’ op te richten in plaats van een rechtbank.

Met de introductie van H.R. 6655, in maart 1935- een akte om een ‘Indian Claims commissie’ op te richten, werd de wetgevende beweging om Indian Claims te versnellen, onomkeerbaar verschoven van een gerechtelijke behandeling tot een commissie format. Congres en de minister van binnenlandse zaken voelden nu dat een commissie, eerder dan een contradictoire procedure beter de administratieve rompslomp kon besparen.”

De diabolische natuur van wat Harold Ickes voor de Indianen in petto had is te vinden in de woorden, ”een commissie eerder dan een contradictoire procedure.”

Hij zei: “ De voorgestelde commissie zal bestaan uit drie commissarissen aangesteld door de President...” Wat Harold Ickes deed was het perfecte apparaat samen te brengen om de Doctrine of Discovery (alles is eigendom van de blanke man) toe te passen. Het sleutelwoord hier is ‘claim’. De juridische definitie van “claim” is “verschillende soorten van gebruiksrechten die kunnen afgewogen worden tegen het eigendomsrecht van anderen.”.

De Indianen kunnen nooit winnen omdat de minister van Binnenlandse zaken Harold Ickes in 1935 het systeem gemanipuleerd heeft.

De taal van de Indian Claims commissie was bijna Satantisch te noemen in zijn hypocrisie , daar waar ze een woord zeiden en iets totaal anders bedoelden. Hij zei: “ De wettekst op zich voorziet niet in een vonnis voor iedere Indiaanse claim.”

Hij stelde voor om de woorden “accorded prima facie weight” te schrappen, d.w.z. dat alle voor de hand liggende ware feiten niet onderzocht moesten worden.

Dat betekende dat de commissarissen feiten als: dat de Indianen daar reeds duizenden jaren leefden of hun verdragsrechten konden genegeerd worden.

Voor de Indianen was de ICC (Internationaal strafrecht) onbelangrijk maar de mening van de drie cowboys was een ander verhaal.

De Western Shoshone die, na al die jaren nog steeds proberen om hun ‘Verdrag van Ruby Valley van 1863 ‘ te doen respecteren, hebben hun grieven voor de Verneigde Naties gebracht waar de VS functionarissen toegaven dat de VS gebruik maakt van de Doctrine of Discovery.

Op 6 augustus werden de VS functionarissen gevraagd:

V.: “Wat is het standpunt van de Verenigde Staten inzake zijn verdrag met de Shoshone stam van 1863? Discrimineert de Verenigde staten in de bescherming van eigendomsrechten met betrekking tot de stam, waaronder de in beslagname van tribaal land en overeenkomst dat het land gebruikt mag wordt voor het dumpen van radioactief materiaal?”

A.:” Zoals het ’t geval is met de Shoshone, zijn vele Native Amerikaanse landclaims gebaseerd op Aboriginal eigendomsrecht dat afdwingbare eigendomsrechten creeërd in stammen tegen derde partijen of staten. De doctrine van Aboriginal eigendom is een rechtsgeldige doctrine die zijn wortels heeft in koloniale ideeën over eigendomsrechten die zijn ontstaan uit conflicten tussen Europese kolonisten en Native Amerikanen. Conflicten over land dat dunbevolkt was vanwege het migrerende karakter van sommige tribale levensstijlen.

De claims werden eerst behandeld in het besluit van het opperste gerechtshof Johnson v.McIntosh; 21 U.S. (8 Wheat.) 543,574 (1823), dat stelde dat als resultaat van de Europese ontdekking, de Native Amerikanen een recht hadden op bewoning en bezit, maar dat de tribale rechten van volledige soevereiniteit noodzakelijk ondergeschikt werden door het principe dat ‘ontdekking’ exclusief eigendomsrecht gaf aan de ontdekker.

Het resultaat hiervan was dat de mogelijkheid voor de stammen om het land te verkopen of over te dragen ondergeschikt was aan de toestemming van de soeverein.”

Wanneer u zich realiseert dat de Indian Claims Commissie gebaseerd was op de koloniale Doctrine of Discovery en het hypocriete gekonkel overweegt dan kan het niet anders om verstelt te staan van het puur demonisch genie. Het is bijna of het Ministerie van Buitenlandse zaken geleid werd door de Anti-Christ.

Wij kunnen Carrie Dann (Western Shoshone landrechten activiste) en haar strijd dankbaar zijn. Haar strijd die zoals die van de Lakota een verdrag betreft trekt de sluier over de duistere handelingen en verraad van de US tegenover de inheemsen weg.

Ieder weldenkend mens zal haar hiervoor eren en van haar leren.

Indien wijlen Elouise Corbell (Blackfoot Confederatie) van Carrie Dann geleerd had, dan had zij geweten wat er zou komen.

Zij klaagde de regering aan voor de meer dan 100 jaar achtergehouden royalty betalingen. De regering voerde dertien jaar lang zijn ‘zing en dans‘ vertragingtactiek uit. Dertien jaar lang gebruikten zij de verdediging van Soevereine immuniteit (de koning kan niets verkeerd doen, ergo, hij kan niet vervolgd worden,) terwijl ze in stilte het congres de vereisten van een ‘class-action’ rechtszaak lieten veranderen. Zij lieten congres een financiële schikking goedkeuren. Dan, als een blikseminslag zag de regering af van zijn soevereine immuniteit, gooide geld op tafel en met een hamerslag leken ze te zeggen: Bam, alstublieft!

Elouise kreeg twee miljoen, sommigen kregen $500 maar de meesten kregen niets!

Nu, een groep die wel geleerd heeft van Carrie Dann is de First Nations van Canada. Toen de Canadese regering Omnibus Bill C-45 doorliet die alle verdragen verbrak, deden de inheemsen niet alleen hun Idle-No-More-flash- round dances-, maar zij trokken met hun aanklacht ineens naar de Verenigde Naties.

Hun argument is, wij hebben een Treaty dat een internationaal contract is en indien een contract in een rechtsstaat verbroken wordt gaat het eigendom terug naar de originele eigenaar. Meer en meer mensen leren van Carrie Dann dat verdragen alleen maar verloren gaan in een juridisch systeem dat gebaseerd is op de koloniale wet.

Steve Mendelez.