Erivan en Helga Haub, een Duits koppel was zo verliefd op het Amerikaanse westen dat zij daarvoor 300 kunstwerken verzamelden, een ranch kochten, een kudde van 400 bizons aankochten, en rondlopen in cowboy boots en buckles tijdens museum evenementen.

 Erivan en Helga Haub zijn niet de enigen Duitsers die naar het verre westen getrokken zijn. .

De Duitse fascinatie met de open range gaat al enkele eeuwen terug, maar het werd in de late jaren van de 19° eeuw populair gemaakt door Karl May, die een serie best- seller’s schreef over een Duitse ontdekkingsreiziger die in het Amerikaanse Westen rondtrok in gezelschap van een fictieve Apache krijger genaamd: Winnetou.

 Hun avonturen tikten aan bij de Duitse romantische verbeelding, samen met het verlangen naar wijd open ruimtes en een sterke nationaliteitszin, zegt professor Fitz Native American studies van de Universiteit van Passau,Duitsland.

 De Haubs familie zegt: “Het zijn de boeken van Karl May die ons reeds van in onze kindertijd warm maakten voor het Westen.

Professor Fitz zegt:

“ Het Westen per se, is voor de Duitsers de plaats van zelfvoorziening, openheid, beschikbaarheid van land (gestolen land), net zoals voor de blanke Amerikanen. Het is de plaats waar dromen uitkomen.”

 Terwijl in het algemeen de Duitse attitude er een is van goedaardige bewondering voor de Native Amerikaanse cultuur, zijn de meeste Indianen daar niet blij mee.

 Het Karl May Museum kwam tijdens afgelopen zomer onder vuur te liggen van de Chippewa tribe omdat ze weigerden hun scalp -collectie terug te geven aan de stam voor eervolle begraving.

 In Karl May’s Westen staat de indiaan centraal- een denkbeeldig, geromantiseerd personage dat alle idealen van ridderlijkheid en ecologisch bewustzijn in zich draagt en weinig uitstaans had met de echte, levende indianen. May was nooit zelf in het Westen geweest. Was hij er wel geweest dan zouden de verhalen over de nobele indiaan nooit de drukpersen gehaald hebben.

 In de jaren 60 van de vorige eeuw werden May’s boeken verfilmd. De rol van de donkere niet-Duitse held werd vertolkt door de Servische acteur Gojko Mitic.

 Sindsdien duiken indianen op in commerciële advertenties die een zekere vorm van milieubewustzijn willen laten uitschijnen.

 Doorheen Duitsland en elders in Europa zijn er “Indiaanse” clubs opgericht, hobbyisten verkleden zich als indianen en nemen indiaanse namen aan, Indiaanse festivals hebben plaats, en allerlei ‘Indianen activiteiten’ tijdens de weekends en als het weer toelaat.

Al die voorstellingen van Indianen die zo tot de verbeelding spreken van “would be” indianen, staan zo ver weg van de echte, levende indianen die nog dagelijks moeten strijden tegen de hebzucht van de ‘Europese bezetters.’

Zij vragen met aandrang om op te houden met de stereotypering van hun volk.

Zij vragen met aandrang om op te houden met culturele en spirituele diefstal te plegen. Daar hebben ze genoeg van gehad!

Met verkleedpartijen en indiaanse namen aan te nemen wordt hen geen eer betoont. Het is racistisch, kleinerend en fout!

 Hoed u voor de Indiaanse medicijnmannen en sjamanen die in Europa rondtrekken om de goedgelovige Europeanen geld uit de zakken kloppen.

Zoals Louis Farmer, Onondaga Chief zegt:

 Wil je weten wie een echte medicijnman is?

Hij is diegene die NIET zegt

‘ik ben een medicijnman’.

Hij zal nooit naar je toe komen,

Je zal hem steeds tussen zijn eigen volk vinden.

Louis Farmer, Onondaga Chief

Bent u op zoek naar Native spiritualiteit en Native mysteries?

Luistert u dan naar :

Chief Oren Lyons

Er zijn geen mysteries,

Alleen maar gezond verstand

Chief Oren Lyons